Dag 7: Groningen – Schiermonnikoog 58km
Het plan was om in twee dagen naar Zwolle te fietsen en dan zondagavond met de trein naar huis te gaan. Maar na de hoosbuien ’s nachts, en dus het vooruitzicht om weer een tent nat in te pakken, kwam het idee op om niet naar Zwolle te gaan fietsen maar naar Lauwersoog. En dan per boot naar ons geliefde Schiermonnikoog. Wheather Pro voorspelde super goed weer op Schier en vrijwel de hele dag bewolking met wat regen richting Drente. Na de natte handel te hebben ingepakt, zelf mijn trapper enorm hard in mijn scheen te trappen omdat ik nog met 1 voet vastzat en er een sprinkhaan op mijn kuit zat, vertrokken we blij naar het centrum van Groningen voor goede koffie & een lekker ontbijt. Dit keer gevonden binnen 5 kilometer. In een gezellige bakkerij met smoothies, eieren en koffie hebben wij uitgebreid de tijd genomen om een mooie route te maken van fietsknooppunten en deze op de Garmin te laden. Routeyou is een echte uitkomst. Saar zag haar kans schoon om compleet gestrekt wat dromen af te werken, getuige de voetjes die geregeld in galop bewogen.
Rond het middaguur vertrokken we uit Groningen via, alweer, een mooie route. We hadden fikse wind tegen maar werden wel vergezeld door een stralende zon. Onderweg inderdaad slechts 1 terras gezien maar prachtige dorpjes. Op een verlaten fietspad kwam er een soort Jezus-figuur ons tegemoet. Hij liep slechts gekleed in een te kleine onderbroek en had een lange baard. Alsof hij al jaren daar wandelde en ook de provincie nooit uit zou komen. Het was weird.
Op de boot kwam ik oude bekenden tegen: Mathijs en Hilde met wie ik in Eernewoude zo gezellig gegeten had bij de Italiaan. Leuk om mijn lief voor te stellen en wederom gezellig mee te kletsen. We hebben het zonnedek eer aangedaan want 45 minuten laten stapten we verbrand en al van het dek en togen we naar de camping. Voor de zekerheid hadden we telefonisch geinformeerd vanuit Groningen of er ook honden mochten komen. Eenmaal daar bleken we een sukkelige vakantiekracht te hebben gesproken die ochtend want onze lieve Saar bleek tijdens het hoogseizoen toch niet welkom. Uiteindelijk eindigden we als heuse stalkers met onze tent pal naast de tent van Mathijs en Hilde op een boerencamping met nauwelijks sanitair maar wel een relaxte sfeer. Mijn plastuit (de Whiz Freedom: de beste vind ik want alles blijft droog) kwam eindelijk super goed van pas op de vieze wc’s van deze verder best aardige boeren kampeerplaats. Maar we hadden enorm veel zon, koud bier en man, meer dan Schier heb je niet nodig…
Ik dacht veel te hebben aan die plastuit. Hoe fijn is het om als vrouw niet met je blote billen te moeten hurken maar als een echte stoere vent gewoon tegen een boom te plassen? Super gaaf. En zonder teveel details te delen: de plastuit van medisch rubber die ik heb, is werkelijk top. Zonder geknoei, eenvoudig afspoelbaar en keurig op te bergen in, jawel, mijn stuurtas. Maar eenmaal alleen onderweg met Saar, bekroop me de twijfel. De eerste keer op een verlaten fietspad met een volle blaas durfde ik niet. Wat als ik, ubervrouwelijk met pareloorbellen en fietsrok, sta te urineren terwijl er dan iemand aankomt? Wat moeten die dan wel niet denken? Je verwacht geen vrouw die plast tegen een boom… En staand ben je ook zichtbaarder dan hurkend achter de boom. Ik besloot het niet te gokken op verlaten fietspaden in mijn uppie en was dus eigenlijk al de afgelopen dagen wat teleurgesteld dat hij toch minder handig was dan ik dacht. Tot vandaag… Op vieze wc’s is hij HEERLIJK!
Maakte ik eerder ontzettend veel foto’s van mijn fietstocht: vandaag heb ik slechts een fles wijn gefotografeerd?
Volgens mij een volledig causaal verband met het feit dat ik nu niet alleen met Saar reis maar ook met mijn vent. Samen houden we van een lekkere wijn. Dus tot slot op deze op-1-na-laatste dag iets nieuws, een wijntip voor wie van een goede rode wijn houdt: deze is verrukkelijk bij een mooi stuk vlees….