Dag 2: Beuningen – Doesburg 53km
Als je zo enthousiast schrijft ‘op naar Deventer’ dan is dat natuurlijk de Goden verzoeken. Met ons hoofd vol watten vertrokken we veel te laat van de camping. Alles is nog nieuw aan kamperen en vrij weinig verloopt efficient. Dus veel te vaak op en neer sjouwen met afwas en toilettas naar het toiletgebouw en genietend van het mooie weer, vertrokken we pas rond half 12 naar Deventer. De Hanzeroute langs Nijmegen via het pontje bij Pannerden naar Doesburg was prachtig. In hartje Doesburg gingen we lunchen in het oude centrum met een Italiaanse tosti en pommodori soep, life is sweet.
Toen kwam ook wel het besef bij mij dat ik en mijn lief die avond afscheid moesten nemen van elkaar voor maar liefst 5 nachten. Het is 4,5 jaar geleden voor het laatst voorgekomen dat wij zoveel nachten niet bij elkaar sliepen. De moed zonk een beetje in de schoenen van deze O zo stoere vrouw. Maar ach, een plan is een plan…
In Doesburg bleek de band van mijn lief wat zacht. Bij de poging om deze op te pompen, liep hij toch steeds weer leeg. Wij dachten dat het aan het ventiel lag dus toen hij eindelijk voldoende hard was om door te fietsen, vertrokken we blij. Ik kreeg al wel de tent achterop maar dan kon ik vast wennen aan het gewicht. Vier kilometer buiten Doesburg en 5 kilometer voor Dieren begaf de band het. Na onderzoek bleek er toch een heus gat in te zitten. Na mijn wekenlange minutieuze voorbereiding, en dus ook de aanschaf van de meest heerlijke en volgens experts noodzakelijke fietsvakantieartikelen (een mooi windjack moet je toch hebben als vakantiefietser en onze lichtgewicht Helinox stoeltjes zijn goddelijk voor het lezen van boeken waar we nog geen minuut de tijd voor hebben gehad in het licht van de met USB op te laden zaklamp in onze lichtgewicht 3-persoons koepeltent), was het op zijn minst teleurstellend dat ik geen reserve binnenbanden had gekocht… Maar na drie keer plakken leek de band te houden. Inmiddels moesten we eigenlijk nog 37km naar Deventer en met al het plakken, onderzoeken en gereedschap zoeken was het inmiddels 18u in de avond. Deventer konden we dus uit ons hoofd zetten. Een station was 5 km ver en de zon brandde lekker. En dus, bij dit ongeluk, kwam het geluk dat mijn lief besloot nog een dagje mee te fietsen. Dat zou hij eigenlijk volgende week maandag doen maar zoals hij zei: morgen weten we zeker dat het mooi weer is… We fietsten 2km door langs de prachtige IJssel naar een kleine boomgaardcamping van twee Zweefteven waar het fijn toeven was. Schone WC’s en een mooie plek. Een ijstkastje waarin een wijntje koud stond en een restaurant op 300 meter. Wat wil een vakantiefietser nog meer? Het enige dat ik kan bedenken is reservebinnenbanden.
Morgen weer een dag. Behalve dat we moeten zorgen dat we in de buurt van een station komen en we banden kopen, laten we verder alles los. Geen doelen stellen maar zien waar we uitkomen. Nog fijn een dag met z’n drietjes.
