Dag 7: Hanerau-Hademarschen – Wollingst, 118 km
De Cruijffiaanse uitspraak ‘elk nadeel heeft zijn voordeel’ gaat niet alleen in het voetbal op, ook bij toerfietsen, zo bleek vandaag. Na een dag vol met regen geniet je met volle teugen van een droge fietsdag. En wat voor een dag! Een strakblauwe hemel met een zon die hard zijn best deed om de natte straten, weilanden en bladeren van de bomen te drogen. Een schitterend begin van de dag om door zo’n landschap te fietsen.
Gastblogger
Zoals aangekondigd in de blog van gisteren is vandaag aan mij de eer om de dagelijkse verrichting vast te leggen. De afgelopen dagen heb ik herhaaldelijk als lijdend of meewerkend voorwerp gefungeerd in de etappeverslagen, nu grijp ik de kans om mijn kijk op deze fietsvakantie te delen. Dat dit meteen de langste etappe van deze vakantie is geworden mag dan geen toeval meer zijn..Terwijl ik dit schrijf moet ik denken aan het schrijversduo wat door het leven gaat als Niki French. Zullen zij ieder hoofdstuk samen redigeren of is het zoals hier, ieder (hoofdstuk) voor zich…
Route-optimalisatie
Zonder gekheid, de afgelegde afstand van vandaag is het resultaat van een aantal factoren, te weten: de weersverwachting, aantal kilometers tot het eindpunt, het resterend aantal dagen en de overnachtingsmogelijkheden. En om met het laatste te beginnnen: in deze regio zijn er op AirBnB en Booking.com er weinig mogelijkheden. Normaliter kijk je 1 á 2 uur voor de geplande aankomsttijd wat de mogelijkheden zijn, boek je het leukste wat je in het aabod aantreft en stem je het restant van de route daar op af. In deze contreien werkt dat niet helemaal gezien het beperkte aanbod, dus is het verstandig om de avond ervoor al enig research te plegen met in achtneming van de overige factoren weer, afstand en tijdsduur. Uitkomst van de research was dat de afstand minimaal 110 km zou worden en nu restte mij nog de ondankbare taak dit op een tactvolle wijze over de bühne te brengen. De landing van deze mededeling was hard, maar de onderbouwing werd geaccepteerd.
Booking boycot
Voordat ik dan echt over de reis verslag doe eerst even dit: dat er zo weinig aanbod te vinden is op Booking.com in deze regio is wel te begrijpen. Booking rekent een behoorlijk hoge commissie en je mag niet onder de prijs van Booking elders publiceren. In deze streek, waar de vraag niet groot is en de gemiddelde kamerprijs laag is, zijn deze 2 kenmerken een reden om niet in Booking gepubliceerd te willen worden (of Booking zet zijn eigen verkenners niet actief in, in deze regio). Hoe dan wel het aanbod ontdekken buiten Booking? Gewoon, inzoomen op Google maps in de dorpjes langs de route en dan zie je vanzelf Gasthofs op poppen, zo zijn wij uiteindelijk op dit Gasthof uitgekomen, Plates Gasthof in Wollingst. Aandoenlijk om te horen hoe zij in deze (Corona-)tijden proberen te overleven. Ik ben blij dat wij daar een beetje steun aan kunnen geven, meteen nog maar een karafje wijn extra besteld.
De route
Dan nu nog een beschrijving van de route van vandaag. Het verschil met de route in Denemarken is dat de wegen hier meer over asfalt gaan en door meer gecultiveerd gebied. Desondanks hebben we vandaag meer wilde herten gezien dan alle dagen daarvoor. Kennelijk kent het dierenrijk net als de mens de trek naar de (grote) stad. Niet omdat het kan, maar omdat het moet.
Vanochtend zijn we begonnen bij de bakker met een lekker broodje, en croissant, een kop koffie en proviand voor onderweg. De eerste uren gingen voorspoedig, uitgezonderd de organisatorische telefoontjes en WhatsApp’s van Deb om vriend van dochterlief met de juiste rugzak op het vliegtuig naar zijn geliefde in Ebeltoft te krijgen.
Rond het middaguur, na een mooi kronkelend dijkweggetje langs de rivier de Stör, kwamen we aan in het prachtige dorpje Borsfleth. Het dorpscafé nodigde uit voor een kop koffie, al was bij binnenkomst het aanschouwen van de dorpsoudsten aan het bier de verleiding groot om daarbij aan te sluiten, maar gezien de nog te overbruggen afstand hebben we dat toch weten te weerstaan. Overigens hadden al deze ‘dorpsoudsten’ geen mondkapjes op en zaten ze binnen 1,5 meter van elkaar. Maar misschien waren ze allemaal familie van elkaar, een soort Volendam aan de Elbe.
Na de pont over de Elbe weer flink doortrappen, even op de rem om bij de boer langs de weg verse eieren te kopen en daarmee een nieuwe episode van onze fietsvakantie in te luiden. Het was al bekend dat onze uitrusting tot nu toe meer diende voor ballast om mijn snelheid te temperen dan de feitelijke functie. Met uitzondering van de tent is dat bij onze lunch rechtgezet, we hebben onze Helinox stoeltjes uitgeklapt, de Primus gasbrander en steelpan in bedrijf gezet en heerlijk eitjes gebakken,
Na de lunch met hernieuwde energie het laatste stuk afgelegd. Wederom een mooi kronkelpad naar Osten en slingerende (fiets)paden naar de eindbestemming. Aldaar genietend van een welverdiend Grosses Bier!
