Dag 8: Wollingst – Bad Zwischenahn, 81 km
De avond in de Stube van het Gasthof was een lange. We waren de enige gasten aan de Stammtisch en na het bier vloeide er een droge rode Dornfelder. We waren opgelucht na al die kilometers dat we een bed, warme douche en lekker eten hadden gevonden. Alles is lekker na zo’n dag buiten. En ach, gezellig doorleuteren was niet zo erg want we hoefden nog maar 1 dagje met slechts 80 kilometer. En de weersvoorspelling? Uren zon en nauwelijks regen. Wat een mooie afsluiting van deze heerlijke vakantie samen! We nemen er nog eentje want we hoeven slechts 1 trap op.
Hoe die nacht precies is geëindigd, staat mij niet meer scherp voor de geest. De ochtend was dan ook heftig. Ik had spijt als haren op mijn hoofd van de wijn en dat was in mijn hele lijf te voelen. Alsnog een Stoptober gepland, voor november want deze maand is al vergald, alcohol-technisch gezien. Bij het behangen van de fietsen bleek mijn band lek. Geroutineerd gooide Jean-Paul een nieuwe binnenband om nota bene mijn achterwiel. Ik heb geprobeerd op te letten hoe je zo’n achterwiel eruit haalt maar gaf het al snel op. Waar ik waarschijnlijk een uur over zou doen, was in 10 minuten gefikst. Hij heeft de band opgeblazen met een pomp voor traktorbanden, maar zelfs dat lukte. Om half 10 vervolgden we onze weg.
Het zit in de details
De eerste kilometers waren door het bos. Mijn hoofdpijn nam af door de paracetamol en ik trapte lekker door om de alcohol eruit te krijgen. Maar toen hield het bos op. En we bleken een detail in de weersvoorspelling over het hoofd te hebben gezien: windkracht 4 á 5 (volgens de app Windfinder) en echt pontificaal tegen. Alsof we in het open Duits Kampioenschap Tegenwindfietsen terecht zijn gekomen, onder ideale omstandigheden. Niet te doen. Koude wind om je oren en ook al reden we pal achter elkaar aan, ik hoef er niet bij te zeggen in welke volgorde, we konden elkaar niet eens verstaan. Stampen, urenlang over ellenlange betonplaten en weggetjes waar ze het grind voor de zwarte asfaltweg al gestort hebben maar het teer en walsen zijn vergeten. We moesten nog zeker 60 kilometer.
Na een enorme hoosbui, waar we in allerijl onze regenpakken aansjorden, vonden we een dorpje waar alles dicht was. Best uniek voor een zaterdag om 14 uur. Alle bakkers, ijswinkels en restaurants waren gesloten. Bizar. Alleen de benzinepomp was open dus dan maar een grote Snickers naar binnen werken. Er lagen zelfs geen lauwe saucijzenbroodjes in een vitrine weg te kwijnen. En toen bleken we plots ruim over de helft. Konden we gaan aftellen. Vlak voor Bad Zwischenahn, waar onze auto geduldig stond te wachten, kwam er weer groen. En dus beschutting. De alcohol was er wel uit gefietst en bij een prachtig Romantik Hotel aan het meer van Bad Zwischenahn zijn we uitgebreid gaan lunchen. Lekker in onze fietskleding met schoenhoezen en al.
Tot slot
En toen waren we bij de auto. Vorige week vrijdag een hele dag met 4 verschillende IC’s door het landschap gevlogen, en nu helemaal per fiets terug. Wat geeft dat een kick en wat is dit een heerlijke vakantie geweest. Fietsvakanties bestaan uit afzien en overwinnen. Doorgaan als het niet meer gaat. Wind, regen, tegenslagen en meevallers. Je lijf voelen en genieten van de natuur. We hebben allebei een enorm gezonde kleur gekregen en ook al is ons lijf moe, we voelen ons beregezond. En uitgerust. Terug in de Jordaan gaat dat wennen worden. Weer hele dagen binnen aan het werk. Terwijl buiten zijn je zo goed doet. Maar we denken alweer aan de volgende tripjes. Ooit samen naar Rome? Of een korte break waarin we de RurUfer-Radweg gaan doen? En Jean-Paul wil graag ook de Donauroute fietsen die ik in 2011 met mijn kinderen heb gedaan. Of in de zomer met de tent weekendjes weg op de fiets in Nederland. Dus volop plannen.
Een volgende fietsvakantie doen we met een minder strakke planning. Bij Clemens Sweerman draaide lange fietstochten om de situaties onderweg, de onverwachte ontmoetingen en improvisaties. Zijn uitspraak: “Een vaste planning geeft alleen maar onnodige druk met inlevering van veel plezier” klopt. Hij had natuurlijk geen 4 pubers thuis maar toch. Meer tijd inbouwen geeft nog meer verdieping. Nu zoefden we langs alle prachtige plekken, musea en zelfs: “Hé Deb, daar stapt een Viking uit een auto”, ik kijk om, mijn best doend om takken en kuilen te omzeilen en kijk snel weer voor me. En door. We hebben nauwelijks de tijd gehad om de historische plekjes die Clemens uitgebreid beschrijft in zijn routeboekje te bewonderen. Dat gaan we een volgende keer anders doen.
Onze tip aan iedereen is om de Jutlandroute van Nederland naar Denemarken te fietsen en niet in de omgekeerde volgorde zoals wij hebben gedaan. De natuur wordt dan steeds indrukwekkender want de route in Denemarken is gewoon mooier dan in Duitsland. En dan in de zomermaanden zodat shelters en campings open zijn en het echt fijn is om bij een vuurtje buiten te zitten. En tsja…. die wind….
De cijfertjes
| Etappe | Traject | KM | HM |
| 1 | Aarhus – Ebeltoft | 52 | 348 |
| 2 | Ebeltoft – Ry | 88 | 528 |
| 3 | Ry – Jelling | 74 | 695 |
| 4 | Jelling – Vojens | 90 | 367 |
| 5 | Vojens – Lurschau | 110 | 347 |
| 6 | Lurschau – Hanerau-Hademarschen | 67 | 194 |
| 7 | Hanerau-Hademarschen – Wollingst | 118 | 333 |
| 8 | Wollingst- Bad Zwischenahn | 81 | 120 |
| Totaal | 680 | 2.932 |