Dag 5: Oudemirdum – Eernewoude 78km
Voor half 10 werd ik uitgezwaaid door de familie. Dat visioen van een boek lezen in mijn Helinox stoeltje in de avondzon lonkt nog steeds. Dan moet je dus vroeg vertrekken.
De Garmin had een geheel eigen weg gekozen voor me maar mijn lief kent de Garmin langer dan vandaag dus besloot een avond te werken aan een prachtige gps-route door de mooiste en groenste stukken die hij kon vinden. En inderdaad: prachtig. Sommige fietspaden waren erg afgelegen en liepen dwars temidden van meren. Wel bijzonder dat de drie verschillende bestanden Deb’s challenge dag 5 deel 1 (60km), Deb’s challenge dag 5 deel 2a (3,5km) en Deb’s challenge dag 5 deel 2b (van het tweede pontje naar de verkeerde camping) waren genoemd door mijn lief. Dat geeft toch blijk van enige vooronderstelling…. Deel 2c heb ik niet eens op de Garmin gezet want dat was de 5 kilometer langere route voor als ik geen zin had in het tweede pontje. Ik wist voor vertrek al dat ik daar best veel zin in zou hebben.
Het is jammer dat ik Strava niet aan had staan want ik denk dat ik bij 1 fietspad door de bossen een record heb getrapt omdat ik dacht dat er een griezel achter me aan fietste. Hij rookte dus ik dacht hem wel te kunnen afschudden door goed de vaart erin te houden. Hij op een elektrische fiets (ik zag hem in mijn spiegeltje) en ik met koets & bagage. Mijn lief en ik hebbben een hoop mensen ingehaald op elektrische fietsen dus dat moest gaan lukken. Reuze spannend (het woord eng komt nu, een dag later, niet meer in me op…). Maar uiteraard heb ook ik teveel films gezien. De stoere versie is dat hij me niet bijhield. De ware dat hij een andere kant op moest…
De route had veel plekken waar Saar lekker los kon. Vooruit rennend begon de Queen dan steeds, volkomen overmoedig, totdat ze langzaam afzakte tot de hoogte van haar koets om er vervolgens uit zich zelfzelf weer in te stappen. Ze zeggen weleens dat een hond op zijn baas lijkt, of andersom. Ik herken mezelf er niet in ☺️.
Na het eerste pontje, slechts 4 km nog te gaan, ging het behoorlijk mis. Een stortbui maakte dat ik volkomen doorweekt was. Niet mijn kleding want een regenjas heb ik natuurlijk wel bij me, maar mijn fijne fietsloopschoenen waren volkomen volgelopen. Zo ook Saar’s koets met Tempur kussen… Heel verdrietig want ze slaapt er ’s nachts ook op. Jammer zo op het einde van een super dag. Na het tweede pontje was het nog flink zoeken naar de camping die ik pas vond na in totaal 78 kilometer. Jammer maar ik voelde me super: wat een prestatie, helemaal alleen met Saar. Meer dan voldaan zette ik probleemloos de in Oudemirdum nog gedroogde tent op bij de Natuurcamping.
Daarbij opgemerkt dat de eigenlijke opzettijd van deze 3-persoons tent bij verkoop werd gepromoot op ’tussen de 5 en 10 minuten’. Mijn stelling is dat dat inderdaad zo is, mits je ook op vakantie bent met met het aantal personen waar de tent voor is gemaakt. Daar zijn dus die opzettijden op gebaseerd, denk ik. In je eentje kloppen die tijden niet. Gratis tip, mocht je je oriënteren op de aanschaf van een tent… Koken op dat gaspitje ging mijn verregende hoofd toch net wat te ver. Een ontzettend gezellig echtpaar (een Haptonomische JA bij allebei) kwam na mij ook per fiets aan en zij hadden inderdaad hun 2-persoons tent in 10 minuten staan. Met zijn tweeën dus. Dit onderbouwt mijn stelling. Zij nodigden mij uit om ze te vergezellen naar de lokale Italiaan en zo geschiedde. Ik heb genoten van de Pasta Aglio e Oglio, wetende dat Saar niet klaagt en verder niemand last had van de knoflookwalm in de tent. En dat bleek te kloppen. Niemand heeft geklaagd en ik heb heerlijk geslapen…