Tag: Bullitt cargo dogs

Dag 15: Barchem – Arnhem, 51 km

In de boskamer heerlijk geslapen en een prima ontbijt zorgde voor de energie om onszelf van top tot teen in te pakken. Want het regent en dat blijft wel even zo. Ik dacht dat mijn schoenhoezen en een regenjas voldoende was in combinatie met mijn triatlonpakje. Daar kun je immers mee zwemmen én fietsen. Dus mijn regenbroek bleef in mijn tassen. Wat een spijt had ik daarvan aan het einde van de dag. Zo koud.

De teen van Ole

Al een paar dagen zit Ole enorm veel te likken aan zijn teen van een achterpoot. Behalve dat ik zie dat het dikker is, kan ik de oorzaak, hopelijk geen grasaar, niet vinden. Even gebeld met de DA in Vorden op maandag, wil ze hem toch graag zien maar is er geen plekje meer voor de dinsdagochtend. Wel dinsdagmiddag in Velp en laten we nu net een B&B in Arnhem geboekt hebben voor die avond. Velp ligt op de route dus als we maar zorgen dat we daar om 14u zijn. Ole is er niet minder vrolijk onder gelukkig.

Zutphen

Door de bossen en plassen slingeren we richting de pont bij Bronkhorst. Nog steeds een en al sentiment bij mij. Ik voel me meer Zutphens (van mijn 7de tot mijn 13de) dan Brabants (van 13 tot 20 en met studeren erbij tot 24). En als ik het afzet tegen van hoe lang ik ergens woon, ben ik inmiddels met 12 jaar een Amsterdammer geworden terwijl ik me geen Amsterdammer voel. Maar hier in Zutphen en omgeving liggen zoveel mooie, verdrietige en belangrijke jeugdherinneringen. Ik was gelukkig in die stad. Liep er als een Pietje Bell op blote voeten in de zomer rond, kende alle politieagenten, bakkertjes, verstopplekken voor buskruit en heb zelfs ooit een afspraak met de burgemeester van Zutphen gehad om het met hem te hebben over een veld om honden te trainen. Toen al hadden we 3 grote honden thuis (Leonbergers). Dus terwijl de regen non stop op ons neerkletterde, fietste ik al mijmerend door de landschappen.

Ergens hebben we nog een foto van mij op dezelfde pont van Bronkhorst naar Brummen toen we met Saartje en onze 4 kinderen van de Duitse grens bij Hengelo naar Amsterdam fietsten. Op die foto had ik ook mijn mond vol met lunch. Nu met een stuk walnoten-appeltaart. JP wilde die foto graag opnieuw maken, 10 jaar later. Ik hou het er maar op dat door mijn volle mond en de capuchon ik nu 10 jaar later een dik trommetje lijk. Na deze heerlijke taartenvakantie maandag vol aan de bak met de Foodsisters…..

Velp

Keurig op tijd, 20 minuten te vroeg, zijn we in Velp. Twee verzopen honden en mensen. Ole en Knud zijn zo blij dat ze met regenjassen en al even lekker gaan stoeien met elkaar. We mogen vast wachten in spreekkamer 1 waar ze de ruimte hebben om te klooien en achter elkaar aan te rennen. Ole blijkt een ontsteking (bacterieel) aan zijn teen te hebben dus met een prachtig schoentje en een antibiotica kuur vertrekken we weer. We vinden een leuk eethuisje waar we een heerlijke tosti eten en stappen op voor het laatste stukje naar B&B Osso.

Een waanzinnig leuke B&B met een fijne sfeer, een prachtige slaapkamer en keukentje. We kijken alsnog lekker op bed naar Nederland – Roemenië met chips en een lekker IJwitje. De B&B ligt in een prachtige wijk in Arnhem waar je nadat je 2x rechtsaf slaat, meteen in een bos staat. Honden hebben heerlijk gewandeld en ik zowaar gekookt, een lekkere campingpasta die we vorige week wilden eten en waarvoor we alleen verse rucola en parmezaanse kaas hoefden te halen. We hebben vooral heel veel inspiratie opgedaan over de indeling van het nieuwe Jisp. Dit huisje was 3.50m bij 10m maar mistte de 2de slaapkamer. Jisp mag maximaal 43 m2 zijn dus we gaan thuis tekeningen maken. Ik heb volop foto’s gemaakt.

We slapen als roosjes.

Dag 14: Legden (DE) – Barchem (NL): 76 km

Ondanks de gemiddelde leeftijd in het hotel, waren we als een van de laatste in de ontbijtzaal. Het ging bijzonder soepel: tassen vullen, alle apparatuur verzamelen, afrekenen en weg waren we. Op naar Nederland. Het weer zag er oké uit maar de regenkleding hielden we binnen handbereik. Alles was weer opgeladen. Mensen die mij kennen weten dat dat niet mijn verdienste is maar die van Jean-Paul. En we laden wat op….. telefoons, batterij van de Bullit, de garmin van JP en de blondjes navigatie van Deb genaamd Beeline, de powerbanks, de twee trackers van de honden en de gehoorapparaten van JP. Dit staat niet in volgorde van belangrijkheid maar vraagt wel wat organisatie. En dan hebben we ook nog de zonnepanelen die de laatste dagen weinig toegevoegde waarde hebben met het takkeweer dat we over ons heen kregen.

De hemel huilde

We trapten lekker door want vanavond, maandag, om 6u speelde Nederland tegen Roemenië. In het dorpje Vreden vonden we een lekkere bakker, we waren gelukkig nog in Duitsland, en deden we ons tegoed aan lekkere broodjes, een half stukje aarbeientaart en veel pepermuntthee. Na een paar happen kwam de regen echt als bakken uit de lucht. Het leek op de stortbui van zaterdag jl. toen bij het EK de wedstrijd Duitsland – Denemarken even werd stilgelegd. Dit keer zaten we onder de luifel van de bakker waar de man des huizes met een bezemsteel iedere paar minuten de waterpartijen van het tentdoek duwde, tot groot plezier van Knud die bij iedere hoos van de tent probeerde hem op te vangen. Jammer voor hem is dat niet gelukt. Om een indruk te geven van de bakkers waar we het over hebben….

Nadat de regen voorbij trok, stapten we weer op de fiets en gingen we Vreden door waar de Berkel doorheen stroomt. Voor mij begon toen eigenlijk al mijn Memory Lane…. Uren vroeger in rubberbootjes op de Berkel doorgebracht die achter de stadsmuur van ons huis in Zutphen stroomde. Maar ook bij Groenlo over de grens Nederland weer in en eigenlijk direct herkenning in de landbouw, de bouw van de boerderijen en huizen in de Achterhoek / Twente.

Bij de vorige wedstrijd van NL op het EK hadden we amper aandacht voor de eerste helft vanwege de tent die opgezet moest worden. Vanavond hadden we een mooie overnachting in Barchem, een voor mij vertrouwde omgeving in de tijd dat ik in Zutphen woonde met mam en Patrice. We hadden een boskamer geboekt waar eigenlijk maar één hond mocht slapen. We moesten er dus eentje naar binnen smokkelen. JP werd al wat kribbig toen de klok richting de aftrap ging maar uiteindelijk zaten we net op tijd klaar bij de televisie toen bleek dat Nederland niet maandag maar dinsdag speelde….. Gelukkig hadden we niet onze oranje petjes opgezet. Maar het geeft wel aan hoe we heerlijk los zijn van alles…

Na een lekker etentje ben ik gaan liggen en was ik weg. Wij gaan normaal ALTIJD tegelijkertijd slapen maar het lukt me niet om wakker te blijven. Al lezend knikkebol ik…. Wel weer erg lekker geslapen.