Dag 7, Noordlaren – Veelerveen, 67 km
Vandaag gingen we richting Duitsland. Zonder wekker sliepen we zomaar weer 9 uur door. Echt zo lekker. Dan wordt je helaas wel wakker met een lichte hoofdpijn doordat de zon op de tent staat maar die hoofdpijn verdween dan ook als sneeuw in de buitenlucht. En in de zon…. De honden geven geen kik in de tent. Echt heerlijk. Het inpakken duurde langer dan gedacht dus pas na het middaguur vertrokken we. Na een uurtje fietsen hebben we de honden even los laten rennen waarna ze uitgeput in de bak plaatsnamen. Door Anlo, Eext, Gieten en Gasselte fietsten we vervolgens door het plaatsje Diever waar mijn tante woonde, de zus van paps (voor de inner circle is dat duidelijk). Zij is een dik jaar geleden overleden aan alvleesklierkanker. De uitnodiging voor de uitvaart heeft mij en mijn zus door onduidelijke omstandigheden nooit bereikt. Ik ben dus ook niet bij haar afscheid geweest en haalde ik daar een jaar geleden mijn schouders over op want op mijn manier had ik afscheid genomen voor haar overlijden, nu overviel het verdriet me maar ook de boosheid. Tegelijkertijd was ik ook totaal leeg gefietst. Omdat we achter elkaar fietsten, had JP deze rollercoast van emoties niet helemaal door tot ik abrupt stopte. Ik verorberde de helft van het restje suikerbrood en gaf aan dat het fietsritme van mijn fietsvakanties met paps, mam en mijn kinderen echt gezonder was en dat ik vanaf nu ging bepalen wanneer er pauze werd gehouden. Klinkt heel stoer maar eigenlijk had ik het meer tegen mezelf. Want het is niet zo dat JP bepaalt dat we geen pauze nemen…. En hij zegt ook niet ‘kom we slaan de pauze over’…. Eigenlijk is het voor hem altijd oké als ik zeg dat we even moeten stoppen. Maar het is voor hem ook oké als we niet stoppen. Ook ik vergeet het en fiets maar door. En leun dan teveel op hem.
Tosti’s, taart en aardbeien met slagroom
Na deze eyeopener besloot ik de eerste, en dus ook laatste pauze van de dag te initiëren. In Stadskanaal, vlak na Diever. Met nog 25 km voor de boeg ging mijn lief naar rechts richting de dierenwinkel voor een rol vlees en ging ik naar links waar ik na wat bochten een terras vond. Onder een grote parasol met een koud 0.0 blondje in mijn handen zonken de honden neer in de schaduw.
JP sloot aan en we genoten van een verrukkelijke tosti en een aardbeientaartje en verzamelden pas bijna 2 uur later de moed om weer door te fietsen. Bij een Jumbo vlak voor de camping scoorde ik twee maaltijdsalades, yoghurt en verse aardbeien van een lokale boer als toetje en voor door de yoghurt. Een spuitbus slagroom maakte het feest compleet.
Rond 19.30u kwamen we aan op camping Entourage. Wederom een natuurcamping uit het Groene Boekje. De eigenaar was zo lief om een was te draaien voor ons en wij zetten, inmiddels binnen 30 minuten, de tent op onder een prachtige kastanjeboom. De tuin van de camping is werkelijk prachtig. Er zijn naast wat wc’s en douches, 2 heuse badkamers met alles erop en eraan in een apart huisje. Heerlijk veel ruimte. We raakten in gesprek met een man die net uit Griekenland was komen fietsen. Hij ontmoette zijn vrouw hier weer en ze bleven samen nog een weekje op de camping. Zij hield niet van fietsen maar wel van kamperen. Hiermee hadden ze een mooi compromis. De honden scoren hoge ogen als men door heeft dat we per fiets reizen. Hij was ook onder de indruk van onze familietent en terloops zei hij ‘dit is niet echt een trekkerstentje’. Nee dat is het niet…. Maar hij is wel heerlijk ruim ;-). Het wordt wat voorspelbaar maar: heerlijk geslapen!
