Dag 8: Veelerveen – Werlte, 64 km
Op de mooie natuurcamping was ik enthousiast aan het vertellen dat we op weg gingen naar Duitsland om naar een hondvriendelijke camping te gaan. Met een uit-ren-weide en zelfs een hondendouche. Het leek toen nog zo enig….
De weg ernaar toe was niet eenvoudig, laat staan om überhaupt op weg te gaan. Wederom sliepen we weer als roosjes maar genoten we te lang van de badkamers, de yoghurt met aardbeien en de gezelligheid. Dus pas na het middaguur vertrokken we. De zon hoog aan de hemel en in een behoorlijke hitte. Al na 6 km reden we door het mooie vestingstadje Bourtange waar grote terrassen met appeltaart lonkten. Dus even stoppen. Ik bleek met de 16,5 kg die we hadden geloosd, ook mijn nachtpon te hebben meegegeven. Dat maakt het ‘s nachts op een camping naar de wc gaan lastig. Dus in Bourtange op het plein een winkeltje in en een ‘t shirt gescoord met een bikersbroekje. Passen? Nee hoor ik ken mijn maat en mijn appeltaart en man wachten op me…
En doorrrr… Maar Duitsland zou Duitsland niet zijn als er geen wegonderbrekingen zijn. Niet alleen op de snelwegen maar ook in de middle of nowhere moet er blijkbaar van alles gebeuren.
De weg was wel echt prachtig op veel plekken. Geen mens te bekennen en volstrekte rust.
We hebben goed door gekacheld zodat we tijdens de eerste helft van de wedstrijd Nederland – Oostenrijk de tent op konden zetten en de tweede helft op onze stoeltjes hem zelfs konden bekijken. Toen moest er nog gegeten worden en de ‘campingwinkel’ zou open zijn voor het afhalen van pizza’s maar bleek toch dicht. Dus Jean-Paul sprong op de fiets om in het volgende dorpje pizza’s te halen. Heerlijk! Verder was het wel echt een Duitse camping waar het duidelijk voorseizoen was. Er was een vreselijk lief Duits jong stelletje, midden 20 en zij zat in een rolstoel. Samen hadden ze een hondje. Het was een aandoenlijk tafereel hoe hij voor haar zorgde en hoe senang ze het samen leken te hebben…. Maar verder was het niet veel soeps. Veel te groot en teveel. Het uit-ren-veld stonk en omdat het zo’n hondencamping was, waren er veel keffertjes. Maar het grote veld was zo goed als leeg dus zochten we een plek uit waar niemand stond. Een kwartier later reden er wat Duitse auto’s op die met 4 tenten op zo’n 200m naast ons gingen staan. Dat was het einde van de rust maar aangezien wij als roosjes slapen, hebben we er niet veel last van gehad.
Vanaf nu: hitteplan
De late aankomst was wederom wel een leerpunt qua planning. Want hoe later we vertrekken, hoe meer last de honden hebben van de warmte. Dus vanaf nu zetten we de wekker. Het gaat morgen, woensdag, 30 graden worden en dat is echt heel veel voor onze harige mannen. Dus de wekker gezet op 7u en in een diepe slaap gevallen!