Maand: juli 2024

Geplaatst op

It’s raining…. It’s pouring….

Dag 16: Arnhem – Lage Vuursche, 69 km

Wakker worden in de heerlijke B&B is super. Het komt met bakken uit de lucht maar vanaf 11u gaat het droog zijn en dat is dus ook onze geplande tijd vertrektijd. Bakje yoghurt, lekker douchen en nog even naar het aangrenzende bos waar de honden kunnen raggen. Met een lichte motregen stappen we op de fiets. Op naar Lage Vuursche om als een prinses te gaan slapen in Boutique Hotel De Kastanjehof. Dit einddoel stemt me mega vrolijk, de regen en de weg ernaartoe minder …..

Schuilen in Wageningen

De regen is tot Wageningen te overzien maar dan komt er een enorm front nattigheid langs waardoor we verregend plaatsnemen op een overdekt terras onder een heater om te schuilen voor het noodweer. Het ‘Twaalfuurtje’ welke we bestellen als lunch, had in ons geval ook Twee-uurtje kunnen heten want zo lang hebben we daar gezeten.

Bos, bomen en rust

Op de fiets is het bij mij van binnen wat onrustig. Klaagde ik tijdens de regen van Lochem naar Velp over de ‘Landelijke fietsroutes’ door geulen, zandpaden en met omwegen waardoor we langer nat regenden, nu heeft mijn allerliefste lief de route aangepast zodat we niet teveel door de bagger ploeteren. Dat is fijn en lief maar nu zit ik me wat op te vreten over de enorm drukke weg waarlangs we fietsen. Een N-weg die van Rhenen ongeveer naar Amerongen loopt. Ik neem het hem zeker niet kwalijk want het is of het een of het ander. Veel regen en vrachtwagens die voorbij denderen, het geeft onrust en spanning wat uiteraard door de honden ook wordt overgenomen. De soms ineens heftige regen maakt het er niet fijner op. Gelukkig is er af en toe een verlaten benzinestation waar we kunnen schuilen. Vanaf Amerongen gaan we de bossen weer in en direct komen we alle 4 weer tot rust. Het klaart op, zowel in de lucht als in mijn hoofd. Het is prachtig vanaf daar tot Lage Vuursche. Ook een memory lane voor me omdat ik daar met mijn lieve vriendin Judith de Oudste Wandelroute van Nederland heb gewandeld. Deze loopt van Amsterdam naar Arnhem en we hebben nog slechts 2 etappes te gaan.

Honden meer dan welkom

We komen in Lage Vuursche aan en krijgen spontaan een upgrade van de kamer. Prachtig hotel met IJwitjes van de tap. Ik wil hier blijven. We barricaden het enorme wit opgemaakte bed als we ons naar de bar begeven. Ik probeer de barman, die ons ook incheckte, gerust te stellen door te zeggen dat ik het bed heb bedolven onder tassen en kussens om ervoor te zorgen dat die twee swiffers er niet opspringen. Hij stelt me direct gerust door te zeggen dat alles in de was weer helemaal schoon zal worden. We krijgen zelfs een hondenmand mee waar de mannen naar kijken maar die niet opweegt tegen de overduidelijke route die ze over ons bed hebben aangelegd, tussen de obstakels door. Gelukkig zijn ze droog en ‘uitgewaaid’ dus de schade valt mee.

Het eten is heerlijk en de wijn goed. Wat een zalige afsluiting van de vakantie. Morgen nog een dag fietsen. We ruiken huis al en hebben zin in Jisp. En tegelijkertijd mijmeren we ook wat nostalgisch over hoe snel dit avontuur alweer voorbij gaat. Want een avontuur met z’n 4-en was het. We vallen als een blok in slaap na een laatste uitlaatronde.

In de ochtend worden we wakker met twee apen op bed. Het leert maar weer dat de tent met twee slaapcompartimenten een enorm goed idee was. En ik kon het niet laten het toch maar even vast te leggen…..

Geplaatst op

Fietsen door regen en verleden op weg naar de DA

Dag 15: Barchem – Arnhem, 51 km

In de boskamer heerlijk geslapen en een prima ontbijt zorgde voor de energie om onszelf van top tot teen in te pakken. Want het regent en dat blijft wel even zo. Ik dacht dat mijn schoenhoezen en een regenjas voldoende was in combinatie met mijn triatlonpakje. Daar kun je immers mee zwemmen én fietsen. Dus mijn regenbroek bleef in mijn tassen. Wat een spijt had ik daarvan aan het einde van de dag. Zo koud.

De teen van Ole

Al een paar dagen zit Ole enorm veel te likken aan zijn teen van een achterpoot. Behalve dat ik zie dat het dikker is, kan ik de oorzaak, hopelijk geen grasaar, niet vinden. Even gebeld met de DA in Vorden op maandag, wil ze hem toch graag zien maar is er geen plekje meer voor de dinsdagochtend. Wel dinsdagmiddag in Velp en laten we nu net een B&B in Arnhem geboekt hebben voor die avond. Velp ligt op de route dus als we maar zorgen dat we daar om 14u zijn. Ole is er niet minder vrolijk onder gelukkig.

Door de zeikende regen….

Zutphen

Door de bossen en plassen slingeren we richting de pont bij Bronkhorst. Nog steeds een en al sentiment bij mij. Ik voel me meer Zutphens (van mijn 7de tot mijn 13de) dan Brabants (van 13 tot 20 en met studeren erbij tot 24). En als ik het afzet tegen van hoe lang ik ergens woon, ben ik inmiddels met 12 jaar een Amsterdammer geworden terwijl ik me geen Amsterdammer voel. Maar hier in Zutphen en omgeving liggen zoveel mooie, verdrietige en belangrijke jeugdherinneringen. Ik was gelukkig in die stad. Liep er als een Pietje Bell op blote voeten in de zomer rond, kende alle politieagenten, bakkertjes, verstopplekken voor buskruit en heb zelfs ooit een afspraak met de burgemeester van Zutphen gehad om het met hem te hebben over een veld om honden te trainen. Toen al hadden we 3 grote honden thuis (Leonbergers). Dus terwijl de regen non stop op ons neerkletterde, fietste ik al mijmerend door de landschappen.

Ergens hebben we nog een foto van mij op dezelfde pont van Bronkhorst naar Brummen toen we met Saartje en onze 4 kinderen van de Duitse grens bij Hengelo naar Amsterdam fietsten. Op die foto had ik ook mijn mond vol met lunch. Nu met een stuk walnoten-appeltaart. JP wilde die foto graag opnieuw maken, 10 jaar later. Ik hou het er maar op dat door mijn volle mond en de capuchon ik nu 10 jaar later een dik trommetje lijk. Na deze heerlijke taartenvakantie maandag vol aan de bak met de Foodsisters…..

Velp

Keurig op tijd, 20 minuten te vroeg, zijn we in Velp. Twee verzopen honden en mensen. Ole en Knud zijn zo blij dat ze met regenjassen en al even lekker gaan stoeien met elkaar. We mogen vast wachten in spreekkamer 1 waar ze de ruimte hebben om te klooien en achter elkaar aan te rennen. Ole blijkt een ontsteking (bacterieel) aan zijn teen te hebben dus met een prachtig schoentje en een antibiotica kuur vertrekken we weer. We vinden een leuk eethuisje waar we een heerlijke tosti eten en stappen op voor het laatste stukje naar B&B Osso.

Genieten van de wedstrijd
Uitzicht op het kippenhok
Een ware speelfilm

Een waanzinnig leuke B&B met een fijne sfeer, een prachtige slaapkamer en keukentje. We kijken alsnog lekker op bed naar Nederland – Roemenië met chips en een lekker IJwitje. De B&B ligt in een prachtige wijk in Arnhem waar je nadat je 2x rechtsaf slaat, meteen in een bos staat. Honden hebben heerlijk gewandeld en ik zowaar gekookt, een lekkere campingpasta die we vorige week wilden eten en waarvoor we alleen verse rucola en parmezaanse kaas hoefden te halen. We hebben vooral heel veel inspiratie opgedaan over de indeling van het nieuwe Jisp. Dit huisje was 3.50m bij 10m maar mistte de 2de slaapkamer. Jisp mag maximaal 43 m2 zijn dus we gaan thuis tekeningen maken. Ik heb volop foto’s gemaakt.

We slapen als roosjes.

Geplaatst op

Het is maandag: wij zijn klaar voor oranje

Dag 14: Legden (DE) – Barchem (NL): 76 km

Ondanks de gemiddelde leeftijd in het hotel, waren we als een van de laatste in de ontbijtzaal. Het ging bijzonder soepel: tassen vullen, alle apparatuur verzamelen, afrekenen en weg waren we. Op naar Nederland. Het weer zag er oké uit maar de regenkleding hielden we binnen handbereik. Alles was weer opgeladen. Mensen die mij kennen weten dat dat niet mijn verdienste is maar die van Jean-Paul. En we laden wat op….. telefoons, batterij van de Bullit, de garmin van JP en de blondjes navigatie van Deb genaamd Beeline, de powerbanks, de twee trackers van de honden en de gehoorapparaten van JP. Dit staat niet in volgorde van belangrijkheid maar vraagt wel wat organisatie. En dan hebben we ook nog de zonnepanelen die de laatste dagen weinig toegevoegde waarde hebben met het takkeweer dat we over ons heen kregen.

De hemel huilde

We trapten lekker door want vanavond, maandag, om 6u speelde Nederland tegen Roemenië. In het dorpje Vreden vonden we een lekkere bakker, we waren gelukkig nog in Duitsland, en deden we ons tegoed aan lekkere broodjes, een half stukje aarbeientaart en veel pepermuntthee. Na een paar happen kwam de regen echt als bakken uit de lucht. Het leek op de stortbui van zaterdag jl. toen bij het EK de wedstrijd Duitsland – Denemarken even werd stilgelegd. Dit keer zaten we onder de luifel van de bakker waar de man des huizes met een bezemsteel iedere paar minuten de waterpartijen van het tentdoek duwde, tot groot plezier van Knud die bij iedere hoos van de tent probeerde hem op te vangen. Jammer voor hem is dat niet gelukt. Om een indruk te geven van de bakkers waar we het over hebben….

Nadat de regen voorbij trok, stapten we weer op de fiets en gingen we Vreden door waar de Berkel doorheen stroomt. Voor mij begon toen eigenlijk al mijn Memory Lane…. Uren vroeger in rubberbootjes op de Berkel doorgebracht die achter de stadsmuur van ons huis in Zutphen stroomde. Maar ook bij Groenlo over de grens Nederland weer in en eigenlijk direct herkenning in de landbouw, de bouw van de boerderijen en huizen in de Achterhoek / Twente.

Bij de vorige wedstrijd van NL op het EK hadden we amper aandacht voor de eerste helft vanwege de tent die opgezet moest worden. Vanavond hadden we een mooie overnachting in Barchem, een voor mij vertrouwde omgeving in de tijd dat ik in Zutphen woonde met mam en Patrice. We hadden een boskamer geboekt waar eigenlijk maar één hond mocht slapen. We moesten er dus eentje naar binnen smokkelen. JP werd al wat kribbig toen de klok richting de aftrap ging maar uiteindelijk zaten we net op tijd klaar bij de televisie toen bleek dat Nederland niet maandag maar dinsdag speelde….. Gelukkig hadden we niet onze oranje petjes opgezet. Maar het geeft wel aan hoe we heerlijk los zijn van alles…

Na een lekker etentje ben ik gaan liggen en was ik weg. Wij gaan normaal ALTIJD tegelijkertijd slapen maar het lukt me niet om wakker te blijven. Al lezend knikkebol ik…. Wel weer erg lekker geslapen.

Geplaatst op

Dag campings, hallo hotels!

Dag 13: Rheine – Legden, 75,3km

De tweede achtereenvolgende dag ontbijten met lekkere bruine broodjes met wat Philadelphia, zalm en roerei. Ik kan er wel aan wennen eigenlijk. De ochtend regent het maar vanaf 12u is het droog. We moeten best een stuk naar Hotel Hermannshöhe dus is 12u vertrekken wel laat. We middelen om 11u. Allemaal in de regenjassen gehesen, ook de honden al haat ik hondenkleding.

Dus om 11u rijden we goed ingepakt Rheine uit. Na een paar bochten komen we op een fahradweg die uiteindelijk ongeveer 16 km lang blijkt te zijn. We vliegen over het asfalt en er valt sinds we op pad zijn echt geen druppel regen. Dus we hebben onszelf uitgepakt en dat pakt goed uit: het is de rest van de dag droog.

De route is weer prachtig. Pas na 35km lunchen we met een lekkere omelet met groenten. Wederom bij zo’n overheerlijke Duitse bakker. Het begint een fijne routine te worden ons bij zo’n bakker te vergrijpen aan de meest heerlijke broodjes en dan twee stukken taart mee te nemen die we bij de volgende stop, zo rond de 60km, opeten. Die stop was bij een kerkje waar we twee kaarsjes hebben aangestoken. Eentje namens Adeline en eentje van ons voor een buurvrouw in Jisp die onlangs is overleden.

Bejaardensoos

We trappen lekker door na de kaarsen en de taart en komen via een weg waar we zeker niet mogen fietsen, heelhuids aan bij Landhotel Hermannshöhe, een ouderwets groot hotel waar zowel bussen bejaarden verblijven als bussen Indisch personeel. Zijn er in hotel Van der Werff veel Spaanse personeelsleden omdat 1 Spaanse ober enthousiast was over het werk op Schier in het oude gezellige Van der Werff, hier is er eentje uit Indonesië wel heel enthousiast geweest over het serveren van Schnitzels. Er is nauwelijks meer een Duits personeelslid te vinden behalve dan de dames in de bediening bij het ontbijt. Die zou je per ongeluk kunnen aanzien als gast met als verschil dat ze vergeten zijn om met pensioen te gaan.

We eten, jawel een schnitzel, JP met citroen en ik met een spiegelei. Bij het toetje dat we bestellen, JP een vanillecrème met chocolade en ik aardbeien met vanillecreme gaat er iets mis. Mijnheer komt terug en zegt dat de keuken al heeft opgeruimd. Dus of ik ook aardbeien lekker vind. Ik zeg jazeker maar niet met die aarbeienjus eroverheen en het liefst dan met of slagroom of vanille-ijs. Tis allemaal blijkbaar heel ingewikkeld want het slagroomapparaat is ook al schoon gemaakt. Oké, dan den bolletje ijs of zo? Ik eindig met een enorme bokaal aardbeien met niet. Maar ze waren wel heel lekker!

Op deze avond besluiten we om deze vakantie niet meer de tent op te zetten. Het weer is te wisselvallig en het comfort van een kamer en eigen badkamertje te fijn. Morgen gooien we de tent vast op de bus naar huis. Scheelt toch 8,5kg tijdens de komende laatste 4 fietsdagen!

Geplaatst op

Bijkomen en de bike laten fixen

Dag 12: Rust- en reparatiedag in Rheine

Eenmaal wakker in het heerlijke hotelbed, hoorde ik al snel het voorstel van JP hier een nachtje langer te blijven. Ik was al gedoucht en bezig met het naderende vertrek door alles weer juist op te bergen in mijn fietstassen maar kon bijzonder snel schakelen. Heerlijk! Ook slapen in een hotel was fijn ook al moest JP midden in de nacht Ole van het bed werken. Die heeft nog best veel Golden Retriever bloed want als ie ligt moet je echt sjorren, trekken en duwen om hem te verplaatsen. Bizar hoe zwaar hij zichzelf kan maken. Op bed is een NO go die ze allebei nog niet helemaal snappen. Na het fantastische ontbijt, zonder de honden, troffen we beide heren dan ook zo aan….. Dit was in de tent met 2 slaapcabines was dit toch eenvoudiger te handhaven… We hebben nog steeds wat te doen en te veranderen in de hiërarchie in huize De Beer Van Schuppen.

“Dit is gewoon een middelvinger….heeft te maken met respect….”

Hondentrainers Jos, Marja en Mandy

De spaak is gerepareerd. Het leek even moeilijk te worden aangezien de fietswinkel wel open was maar de werkplaatsen dicht zijn op zaterdag. Maar het was een piece of cake want de spaak was niet gebroken maar enkel de nippel die op de velg zit en waar de spaak in gaat was kapot. Opgelucht dat we zondag onze weg weer kunnen vervolgen.

Slapen, terrasje, slapen, typen, eten slapen

Ik voelde me zo intens moe. Tevreden met 2 nachten Rheine en dat de fiets oké was. Maar mijn lijf had meer een soort marathon gelopen. Dus twee flinke blokken liggen slapen. En Rheine ontdekt. In de avond heerlijk gegeten in het hotel waar ze ook die heerlijke Rabarberlimonade hadden. Na het avondeten in bed weer direct in slaap gevallen terwijl JP in bed Duitsland – Denemarken keek. Ik was voor Denemarken.