Dag 9: Werlte – Hase-Natur-Camping (gem onbekend): 60 km
En toen was het eindelijk gelukt. De wekker stond, opruimen en inpakken ging vlot en al om 8.45u fietsten we de camping af. Ik weet dat nog precies, Jean-Paul niet want hij was zijn leesbril verloren op de fiets toen hij pizza’s haalde. Hij hoorde wat vallen maar zag niks dus fietste door…. Als we elkaar nu iets vragen dan is het meestal ‘mag ik je bril even’ of de wedervraag: ‘mag ik m’n bril weer terug’. Bij de opticien in Duitsland hebben ze zeker wel leesbrillen alleen van die kleine rechthoekige. Daar is hij toch te ijdel voor, en te jong. Met zijn argumenten was ik het eens maar met de gevolgen minder….
Direct na het vertrek van de camping, waar zich voor onze ogen nog een heuse Grindr date voltrok in een ienie mienie tentje, fietsten we langs een Duitse Brotstuden of ook wel Landbaecker genoemd. Een voortreffelijk ontbijt later en met een croissant voor onderweg in de fietstas vertrokken en in de relatieve koelte op weg naar de mooiste camping tot dusver.
Haselünne
Om half 1 kwamen we aan in een relatief grote stad: Haselünne waar we onder een enorme parasol ons installeerden met de honden. Die lagen direct plat te slapen. De natuurcamping was nog maar 8 km dus we besloten lekker lang te lunchen. Op dit terras ontdekte ik Rabarberlimonade mit Kohlensäure. Enorme glazen: heerlijk. Dille & Kamille verkoopt de siroop maar eenmaal thuis ga ik ook op zoek naar een biologische variant. Zelf maken van biologische rabarber lijkt me nog beter Na een lange lunch met een grote salade en heel vaak de ene leesbril aan elkaar over gevend, pakten we de viervoeters weer in voor het laatste stuk van hooguit 20 minuten. Ole had er niet meer zoveel zin in vandaag….
Op de navigatie naar de natuurcamping. Niet aan te bevelen want totdat je aankomt, zie je weinig natuur. Beter de groene fietsbordjes volgen die eerst de bestemming aangeven en daarna alleen maar groene peilen. Pas bij een splitsing van routes zie je weer een bordje met je bestemming. Staat die er niet meer bij, dan heb je ergens een bordje gemist hahaha. Hier kwamen we, of laat ik voor mezelf spreken; ik pas de volgende dag achter. Dus langs de grote wegen in de zinderende hitte kwamen we midden in het bos aan bij een verlaten boerderij met meerdere kampeervelden en midden op een heuvel in het bos een sanitairgebouw. Prachtig! Ondanks dat een van de velden Höllander platz heet, kon ik uit de reviews opmaken dat dit een ander publiek aanspreekt dan de Höllanders die ik voor me zie als ik het woord Höllanders gebruik. En inderdaad, waanzinnig mooi en rustig. We stonden op “Die Grosse Wiese” in een hoek met schaduw tot 10u in de ochtend en vanaf 16u. Fantastisch met rondom bos en in de verte een meertje. Achter ons in het bos waren de toiletten.
Ole vind het op- en afbreken van de tent maar een vreemd iets. Hij is iedere keer zo blij en opgelucht als zijn huisje weer verschijnt uit de tassen. Het is echt aandoenlijk hoe hij verknocht raakt aan zijn tent.
Het zo vlot gekochte bikersbroekje om mee naar de wc te gaan in de vroege ochtend, blijkt een drama om aan en uit te trekken…. De les: voortaan altijd even passen….. We besluiten al snel om de warme dag morgen, donderdag, ook hier door te brengen en pas vrijdag, als het flink koeler is, weer op pad te gaan.
We besluiten de dag met een etentje bij een Stubbe verderop in het bos. Voordeel: ze hadden een heerlijke Weiszen maar nadeel er stond enkel varkensvlees op de kaart. Maar met razende honger toch maar gezwicht voor een Schnitzel. Hopelijk de laatste. Bij de tent terug was ook ik mijn leesbril kwijt. Mogelijk verloren op een van de bospaden naar het restaurant? Mijn verspreking ‘Boem pats’ alle brillen weg had vast te maken met de Weiszen tijdens het eten…. Maar JP raakte toch wel dusdanig in paniek dat hij de route nogmaals heen en weer ging afleggen op zoek naar mijn leesbril. Verslagen was hij na 20 minuten weer terug. En terwijl hij teleurgesteld afstapte, zag hij hem ineens naast de Bullitt liggen in het gras. Eind goed, al goed. Morgen tijdens de rustdag gaan we naar Meppen: leesbrillen scoren, een nachtpon die je zo floep aantrekt en vers vlees voor de honden. De afsluiting wordt wat voorspelbaar: waanzinnig diep en lang geslapen.